Mısır tarlalarına buğday tarlasından farklı olarak mısır dışında da sebze ve bakliyat ekilip dikilebilir. Fasulye ve nohut olmak üzere kabak, biber, patlıcan, kavun, karpuz, salatalık ve özellikle domates bunların başinda gelir. Bunun yanında mısır da tütün dikilen tarlalara da seyrek olarak ekilebilmektedir.

Mısır bir sulu tarım ürünüdür. Köyümüzde arazilerimizin büyük bölümü sulamaya müsait değildir. Bu nedenle yetişen mısırlarımızın uzunluğu adam boyunun geçmediği gibi tanelerinin bulunduğu “Kocan” kısımları da küçük olabilmektedir. Bu durum göz önüne alınarak mısır, genellikle dere ve çay kenarlarına, taban ve sulak yerlere ekilmeye çalisilir.

Mayıs ve Haziran aylarında ekimi yapılan mısır, Eylül Ekim aylarında hasat edilir. Temmuz ayında dipleri kazılır ve sık olanları kesilerek seyreltilir.

Mısır ekilecek tarla önce bir ya da iki kez sürülerek toprağı yumuşatılır.Köyümüzde uygulanan yöntem “çiziye dökme” şeklindedir. Özellikle çocuklara düser bu görev, Sabanin veya pullugun peşinde giderken avuclarina aldığı mısır tanelerini yarım adım arayla çizginin ıslağa yakın toprağına atmak ve üzerine basarak toprağa yapışmasını sağlamaktır. Sabanın veya pullugun ikinci geçişinde bunların üstü kapatılırken yeni bir çizinin daha mısırları atılmaktadır.

Mısırlar filizlenip bir iki karış boy attığında çapalanir. Ancak mısır capa işi bir iki günde biter.

Mısır bitkisinin boyu bir, bir buçuk metreye ulaştığında seyreltme işi olur, seyreltme işinin bu vakte bırakılma nedeni mısır daha yani “Kocan” olmadigi için bu vakte kadar büyütülen bu mısırlar hayvanlara özellikle çifte çubuga koşulan öküzlere ve sağım yapılan ineklere yem olur. Özellikle de buzağıla yem olmaktadır.

“Süt misir” dediğimiz mısırın oluşup sütlendiği dönemlerde tarladaki mısırlara kesinlikle dokunulmaz.

Mısır biçme işinin bir zor yanı o da mısırla birlikte tarlaya ekilen diğer sebze ve bakliyat çesitlerinin de bu esnada toplanması işidir. Özellikler fasulyeler mısırın saplarına sarıldığı için mısır biçilmeden önce bunların tek tek toplanması gerekmektedir. Kavun karpuzlar varsa bunlar zaten daha önceden toplanmis olduğundan geriye kalan genellikle kabaklar biçme işleminin ardından toplanir.

Sapından ayrılan “mısır koçanları” küfelere doldurularak, sapları ise “bağ” yapılarak ayrı ayrı eve taşinır. Saplar birkaç gün evin yanlarında gün yüzünde kurumaya bırakıldıktan sonra eğer samanlıklarda saklanir hayvanlara yem olmasi icin.

Mısırın ekme, kazma, biçme ve kırma işinden başka bir diğer önemli işi “mısır soyma”dir. Tarlada sapından kırılan mısır kocanlari evde koçanı Saran „ yesil kabuklarindan ve püsküllerinden ayrılır. Mısırlar eğer asılmayıp sündürmede tutulacaksa bu kapcin denen yapraklar tamamen soyulup mısır koçanı çiplak hale getirilir.Sündürmede veya çati katına asılacaksa tamamen soyulmayıp sıyrılan Kapcinlardan 2 veya 4 tanesi koparılmadan üzerinde bırakılır bir araya getirilerek uçlarından birbirine bağlanır. Öyle asilarak kurutulurlar. Soyulan mısır kapcinlari atılmayıp samanlığa konur ve özellikle süt ineklerine yem olarak verilir.Ayrıca bu kapcinlar yün gibi egrilerek bunlardan Sele, Sepet,Hasir,Zenbil,gibi esya yapimindada kullanilir.