Hayvancilik

Ekonomik acıdan köyümüzdeki hayvancılık mandıra türü bir yapıda değildir. Yani ticareti için yapılmamaktadır. Sıgırlar, hayvansal ürün elde etmenin yanında gücünden faydalanmak için yetiştirilir. Her aile gücünden faydalanmak için mutlaka bir çift öküz edinir. Bunun yanında bir iki inek, hem süt, yoğurt, ayran vb. ürünleri için hem de hayvan neslinin bekası için yetiştirilir. Yavruları büyüdükçe ya da çogaldikça ihtiyaç fazlası satılır. Bazıları ise kasaplara satılır. Kasaplık hayvanlar genellikle yaşlı olanlarıdır. Bununla birlikte, huysuz vb. olup da öküz olamayacak danalar (erkek sığırlar) ile kısır düveler (dişi sığırlar) genç de olsalar kasaplık olarak elden çikarilirlar.

Alım satım işlerini herkes kendisi yapar. Satmak istediği hayvana köyden ya da komşu köylerden talip çikmazsa Inegöl‘e götürülen hayvanlar burada kurulan hayvan pazarlarında satılmaya çalisilir.

Özellikle sütü için yetiştirilen sığır türleri eskiden “kara cins” denilen geleneksel türlerdi.

Köyümüzdeki adıyla Camiz (manda) yetiştiriciliği yapılmaktaydi am simdi pek yok. Sütünden faydalanilir,gücünden faydalanilirdi.

Gücünden faydalanılmak için köyümüzde at, eşek ve katır gibi taşiyıcı hayvan yetiştirilmez. İhtiyaç duyan aileler satın alarak beli bir süre kullanır ve daha sonra elden çikarirlar.

Küçükbaş hayvanlardan koyun ve keçi de aynı sığırlarda olduğu gibi bazı ailelerce yünü için yetiştirilir. Ama bakımı ayrı bir uğraş istediği için uzun süre yapılmayıp, kısa sürede elden çikarilmaktadir.

Kümes hayvanlarını her aile mutlaka yetiştirir. Eti ve yumurtası için yetiştirilen ve horoz ve tavuklardan oluşan bu hayvanların bir kısmı da yine ek gelir sağlamak için tek tek pazarda satılmaktadır.

Eskiden beri birkaç kara kovan ile Balcilik yapan bir veya iki aile var onlarda Oylatta veya Inegölde ballarini satiyorlar am okadar Cok bal yapilmiyor.